Pieter Veenstra | Senior consultant Capaciteitsmanagement
De werkdruk in de kliniek wordt sinds COVID-19 als hoog ervaren. Van veel ziekenhuizen horen we dat de bestaande formatieve kaders op verpleegafdelingen niet meer voldoen. De roep om formatieuitbreiding is groot! Hoe bepaal je wat er echt nodig is als een historisch gegroeide inzet of een one-size-fits-all norm niet meer voldoet? Te weinig verpleegkundigen inzetten gaat ten koste van de kwaliteit en het werkklimaat, teveel medewerkers inroosteren leidt tot te hoge kosten en verlies van toch al schaarse personele capaciteit. Beiden kunnen ziekenhuizen zich niet permitteren. En nu?
De software Verpleegkundig personeel biedt hiervoor de oplossing. Deze applicatie maakt gebruik van de Evidence Based Staffing (EBS) methodiek en bepaalt objectief een verpleegkundige inzetnorm die is toegesneden op de patiëntpopulatie van de afdeling.
Toegenomen werkdruk
Oorzaken die vaak worden genoemd voor de toegenomen werkdruk zijn:
- de hogere zorgzwaarte;
- een structureel hoger ziekteverzuim;
- personeelstekort waardoor de zwaardere last ook nog eens terecht komt op de schouders van een kleinere groep verpleegkundigen.
Veel ziekenhuizen gaan ertoe over om meer formatie toe te kennen. De Personeelsmonitor waarin we de personele inzet van negen ziekenhuizen inzichtelijk maken, laat zien dat de verpleegkundige inzet op de werkvloer sinds 2019 met gemiddeld 13 procent is gestegen.
De EBS-data van verschillende ziekenhuizen over verschillende jaren laten zien dat de zorgzwaarte gemiddeld inderdaad is gestegen. Maar de personele inzet is harder gestegen dan je op basis van de toegenomen zorgzwaarte zou mogen verwachten.
Er is dus meer aan de hand. Een mogelijke verklaring is de recente intrede van regieverpleegkundigen, die worden ingezet voor coaching en kwaliteitsverbetering. Maar we horen ook geluiden dat de ‘draagkracht’ van medewerkers afgenomen zou zijn. Dat is alleen moeilijk te meten. Hoe kom je dan toch tot een objectieve formatiebepaling?
Verpleegkundige inzetnorm bepalen met EBS
Evidence Based Staffing (EBS) is een wetenschappelijk onderbouwde methode om werklastprofiel van een afdeling te bepalen. Het EBS algoritme vormt het hart van de software applicatie Verpleegkundig Personeel. Dit algoritme bepaalt met behulp van acht patiëntkarakteristieken de werklast van een verpleegafdeling. De werklast wordt vertaald naar een verpleegkundige normstelling die samen met het patiëntaanwezigheidspatroon de basis vormt voor een of meerder bezettingseisen (basisroosters) voor de afdeling. Deze vormen op hun beurt de input voor de formatiebepaling.
Naast het bepalen van verpleegkundige inzetnormen biedt deze applicatie de functionaliteit om concept voor de flexschil te ontwerpen en de hiervoor benodigde formatie te berekenen. Doordat in de software verschillende scenario’s kunnen worden aangemaakt, kun je schuiven met patiëntengroepen om zelf de ideale afdeling en inrichting te creëren.
Casus Maastricht UMC+
De juiste match tussen zorgvraag en zorgaanbod
Maastricht UMC+ zet hiervoor capaciteitssoftware in, specifiek de Evidence Based Staffing-methodiek (EBS). Capaciteitsmanager Maastricht UMC+ Nol Visschers en Jacqueline Omloo, adviseur ICM leggen uit hoe ze samen met de verpleegafdelingen binnen het ziekenhuis de EBS-methodiek toepassen om de beste match tussen zorgvraag en zorgaanbod te vinden.